- müddəi
- is. <ər.> köhn.1. hüq. İddia edən, tələb edən, tələbkar, iddiaçı. // Prokuror. Müddəinin tələbi. – Cəmilə <azərbaycanca> və rusca olaraq bir müddəi kimi danışıb deyirdi: – Biz gərək xalq malına öz malımız kimi baxaq!. . S. H.. Sanki müddəilərdən sonra hakim danışacaq, bu vaxta qədər söylənmiş ittihamlara dair öz ədalətli hökmünü bildirəcəkdi. M. Hüs..2. klas. Düşmən, rəqib, bədxah. Gər sənə əfğanimi bihudə dersə müddəi; Ol sözə tutma qulaq, mən çəkdiyim əfğanə tut! F.. <Əvvəlinci:> Bu hökmranların hamısı biri-birilə müddəidir. Ə. H.. Müddəi çıxmaq – ədavətə başlamaq, düşmənçilik etmək. <Səkinə xanım:> Bu bihəya qardaşımın arvadı mənə müddəi çıxıb pulun yetişməyini təxirə saldı. M. F. A.. Müddəi olmaq – düşmən olmaq; ədavət etmək. İki axund ad və şöhrət üstə həmişə bir-birilə müddəi olarlar. C. M..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.